Nie podoba mi się jego polityka, ale filmy Zohrana są tak dobre, że filmy innych polityków wyglądają przy nich okropnie.

Wielu ludzi skomentowało, że wykonuje świetną pracę na rzecz przystępności dla Nowojorczyków i pytali, dlaczego nie lubię jego polityki. Jego polityka brzmi świetnie, ale w rzeczywistości pogorszy problem. Zamrożenie czynszów może wydawać się sposobem na uczynienie miasta przystępnym, ale pogarsza kryzys przystępności. Kiedy ograniczasz czynsze, nie zajmując się podażą, właściciele przestają utrzymywać mieszkania, deweloperzy przestają budować nowe, a zasoby mieszkaniowe powoli się degradują. Powstaje system dwupoziomowy: szczęśliwi najemcy (nie biedni, tylko szczęśliwi!) w starszych mieszkaniach, a wszyscy inni walczą o kurczący się zbiór mieszkań w cenach rynkowych. Jak wspomniałem w tweecie poniżej, jeden z najbogatszych ludzi, jakich znam, mieszka w mieszkaniu z kontrolą czynszu w Bombaju za 8 dolarów miesięcznie. To nie pomaga ludziom przeprowadzającym się do Nowego Jorku ani rosnącym rodzinom, które potrzebują więcej przestrzeni i muszą się wyprowadzić z zamrożonych mieszkań. Zamiast przystępności, otrzymujesz niedobór i stagnację. Sklepy spożywcze należące do miasta to kolejny dobrze myślany pomysł, który brzmi lepiej niż działa. Prowadzenie supermarketów jest trudne, niskomarżowe i operacyjnie intensywne. Miasto nie ma przewagi konkurencyjnej w logistyce, operacjach detalicznych ani łańcuchach dostaw. Zohran stworzył fundusze na ten pomysł, źle interpretując stronę internetową miasta, myśląc, że już subsydiujemy sklepy spożywcze kwotą 140 milionów dolarów, ale w rzeczywistości subsydiujemy tylko 3,3 miliona dolarów! Poprzednie próby publicznej sprzedaży zakończyły się niepowodzeniem lub subsydiowaniem nieefektywności. Jeśli celem jest rozwiązanie problemu pustyni żywnościowej (co do którego nie jestem przekonany, że jest rzeczywistym problemem) i wysokich cen, lepsze rozwiązania obejmują uproszczenie przepisów dla małych sprzedawców, zachęcanie sklepów do otwierania się w niedostatecznie obsługiwanych obszarach oraz umożliwienie mobilnych rynków żywnościowych lub elastyczności w planowaniu dla sklepów na rogu. Żywy rynek prywatny, jeśli będzie miał możliwość funkcjonowania, może dostarczać świeżą żywność znacznie skuteczniej niż ratusz. Darmowe autobusy brzmią zachęcająco, ale nie rozwiązują rzeczywistych problemów z systemem autobusowym w Nowym Jorku: prędkości i niezawodności. Autobusy są wolne z powodu korków, słabej egzekucji pasów autobusowych i przestarzałej infrastruktury. Uczynienie ich darmowymi tego nie zmienia. To również wiąże się z wysokimi kosztami! Setki milionów utraconych przychodów z biletów każdego roku, co wymagałoby cięć w usługach, wyższych podatków lub większych subsydiów ze strony stanu. A jak w przypadku zamrożenia czynszów, nie jest to dobrze ukierunkowane: darmowe przejazdy korzystają wszyscy, w tym bogaci pasażerowie, zamiast koncentrować pomoc na tych, którzy jej najbardziej potrzebują. Lepszym podejściem jest inwestowanie w szybsze, bardziej niezawodne usługi poprzez dedykowane pasy autobusowe, które skłonią więcej osób do korzystania z transportu publicznego. Są proste rozwiązania, takie jak priorytet sygnalizacji i płatności poza pokładem, które również by pomogły, a także rozszerzenie programów takich jak Fair Fares, które obniżają koszty dla pasażerów o niskich dochodach. Jeśli celem jest lepszy, bardziej dostępny transport, darmowe autobusy to efektowne, ale nieskuteczne rozwiązanie. Wszystkie te pomysły to proste hasła, które brzmią dobrze — tak jak „brak podatku od napiwków” Trumpa. To polityki, które dobrze brzmią, unikają rzeczywistych kompromisów i brzmią jak rozwiązania, nie rozwiązując niczego. Jeśli naprawdę chcesz poprawić przystępność w Nowym Jorku, należy skupić się na zwiększeniu podaży, obniżeniu kosztów i redukcji barier. To oznacza zwiększenie gęstości zabudowy w pobliżu transportu i centrów pracy, uproszczenie zezwoleń, aby skrócić opóźnienia, oraz reformę podatków od nieruchomości, aby przestały karać budynki na wynajem. Oznacza to zachęcanie do budowy mieszkań o mieszanym dochodzie na niedostatecznie wykorzystywanych gruntach publicznych, inwestowanie w infrastrukturę transportową, która działa, oraz ułatwienie otwierania sklepów spożywczych, centrów opieki nad dziećmi i małych firm poprzez uproszczenie przepisów. Celem nie jest kontrolowanie wszystkiego, lecz stworzenie większej ilości! Zamiast sztywnych kontroli i usług prowadzonych przez rząd, Nowy Jork po prostu musi budować więcej. Budować więcej mieszkań poprzez poprawę planowania przestrzennego, uproszczenie zezwoleń i zachęcanie do gęstej, zorientowanej na transport zabudowy. Oznacza to mądrą reformę podatkową, aby dostosować zachęty i obniżyć bariery wejścia dla mieszkań, żywności i biznesu. Problem nie polega na zbyt dużym kapitalizmie; chodzi o zbyt mało miejsca, aby mógł działać. Zohran to inteligentny i sympatyczny facet. Mam nadzieję, że rozwinie swoje myślenie na te i inne tematy.

@LesEnders Przegapiłeś cykl wiadomości. NY nie subsydiuje dużych sklepów spożywczych kwotą 60 milionów dolarów.