Ik hou niet van zijn beleid, maar de video's van Zohran zijn zo goed dat de video's van elke andere politicus er in vergelijking vreselijk uitzien.

Meerdere mensen hebben commentaar gegeven en gezegd dat hij geweldig werk doet voor de betaalbaarheid voor New Yorkers en vroegen waarom ik zijn beleid niet leuk vind. Zijn beleid klinkt geweldig, maar zal het probleem eigenlijk verergeren. Huurbevriezing klinkt misschien als een manier om de stad betaalbaar te maken, maar het verergert de betaalbaarheidscrisis. Wanneer je huren plafonneert zonder het aanbod aan te pakken, stoppen verhuurders met het onderhouden van eenheden, stoppen ontwikkelaars met het bouwen van nieuwe, en vervalt de woningvoorraad langzaam. Je krijgt een tweedelig systeem: gelukkige huurders (niet arme, gewoon gelukkige!) in oudere eenheden, en de rest die vecht om een krimpende pool van woningen tegen marktprijzen. Zoals ik in de onderstaande tweet heb vermeld, woont een van de rijkste mensen die ik ken in een huur gecontroleerd appartement in Bombay voor $8/maand. Het helpt de mensen die naar New York verhuizen niet, of groeiende gezinnen die meer ruimte nodig hebben en uit hun huurbevroren plaatsen moeten verhuizen. In plaats van betaalbaarheid krijg je schaarste en stagnatie. Stadsbezit supermarkten zijn een ander goedbedoeld idee dat beter klinkt dan het werkt. Supermarkten runnen is moeilijk, met lage marges en operationeel intensief. De stad heeft geen concurrentievoordeel in logistiek, detailhandel of toeleveringsketens. Zohran heeft het $ voor dit idee gecreëerd door een stadswebsite verkeerd te interpreteren, denkend dat we al supermarkten subsidieerden met $140M, maar we subsidiëren eigenlijk slechts $3,3M! Eerdere pogingen tot publieke detailhandel zijn mislukt of hebben geleid tot het subsidiëren van inefficiëntie. Als het doel is om voedselwoestijnen aan te pakken (waarvan ik niet overtuigd ben dat het een echt probleem is) en hoge prijzen, zijn betere oplossingen het verminderen van bureaucratie voor kleine supermarkten, het stimuleren van winkels om zich in onderbediende gebieden te vestigen, en het toestaan van mobiele voedselmarkten of flexibele zonering voor buurtwinkels. Een levendige particuliere markt, als deze de kans krijgt om te functioneren, kan verse voeding veel effectiever leveren dan het Stadhuis. Gratis bussen klinken aantrekkelijk, maar ze lossen de werkelijke problemen met het bus systeem van New York niet op: snelheid en betrouwbaarheid. Bussen zijn traag door verkeersdrukte, slechte handhaving van busbanen en verouderde infrastructuur. Ze gratis maken verandert daar niets aan. Het komt ook met hoge kosten! Honderden miljoenen aan verloren tariefinkomsten elk jaar, wat ofwel zou vereisen dat de service wordt verminderd, hogere belastingen, of meer staatsubsidies. En net als de huurbevriezing is het niet goed gericht: gratis tarieven komen iedereen ten goede, inclusief rijke reizigers, in plaats van de hulp te richten op degenen die het het meest nodig hebben. Een betere aanpak is investeren in snellere, betrouwbaardere service door middel van speciale busbanen die meer mensen aanmoedigen om het openbaar vervoer te kiezen. Er zijn eenvoudige oplossingen zoals prioriteit voor verkeerslichten en betaling buiten de bus die ook zouden helpen, terwijl programma's zoals Fair Fares worden uitgebreid die de kosten voor lage-inkomensreizigers verlagen. Als het doel beter, toegankelijker openbaar vervoer is, zijn gratis bussen een flashy maar ineffectieve oplossing. Al deze zijn simpele slogans die goed klinken—net als Trump’s “geen belasting op fooien.” Het zijn feel-good beleid dat echte afwegingen vermijdt en klinkt als oplossingen zonder daadwerkelijk iets op te lossen. Als je echt de betaalbaarheid in New York wilt verbeteren, zou de focus moeten liggen op het verhogen van het aanbod, het verlagen van kosten en het verminderen van barrières. Dat betekent het verhogen van de bouwdichtheid nabij transit- en werkcentra, het stroomlijnen van vergunningen om vertragingen te verminderen, en het hervormen van onroerendgoedbelastingen zodat ze huurgebouwen niet blijven straffen. Het betekent het stimuleren van gemengd inkomen woningen op onderbenutte publieke grond, investeren in transit infrastructuur die werkt, en het gemakkelijker maken om supermarkten, kinderopvangcentra en kleine bedrijven te openen door bureaucratie te verminderen. Het doel is niet om alles te controleren, het is om meer te creëren! In plaats van rigide controles en door de overheid gerunde diensten, moet New York gewoon meer bouwen. Meer woningen bouwen door de zonering te verbeteren, vergunningen te stroomlijnen, en dichte, transit-georiënteerde ontwikkeling aan te moedigen. Het betekent slimme belastinghervorming om prikkels op elkaar af te stemmen en barrières voor toegang te verlagen, voor woningen, voedsel en bedrijven. Het probleem is niet te veel kapitalisme; het is te weinig ruimte voor het om te functioneren. Zohran is een slimme en sympathieke jongen. Ik hoop dat hij zijn denken over deze en andere onderwerpen verder ontwikkelt.

@LesEnders Je hebt een nieuwsronde gemist. NY subsidieert grote supermarkten niet met $60M.