Toen ik in 2009 in de technologie begon, betekende het aansluiten bij een startup een enorme salarisverlaging. Je deed het voor de missie, de groei, de inzet op jezelf (en misschien omdat de bestbetaalde banen in de financiën of grote technologieën niet aan het werven waren tijdens de recessie). Startups waren voor de strijdlustigen en idealisten.

Spoel door naar 2025: Grote technologiebedrijven bieden pakketten van honderd miljoen dollar aan AI-onderzoekers. Dit is niet zomaar een verschuiving op de markt. Het is een seismische herstructurering van wat talentoptimalisatie in de technologie betekent.

Fundamentele AI-laboratoria zijn de nieuwe "Google" van prestige geworden. Maar ze zijn ook de nieuwe Wall Street: elitair, vol met geld en zeer competitief.

Er ontstaat een groeiende huurlingen cultuur in AI. Niet omdat mensen zich niet om de missie geven. Maar omdat de infrastructuur (computers, GPU-toegang, elite collega's) om goed werk te verrichten, geconcentreerd raakt in slechts een paar bedrijven.

Voor startups in een vroeg stadium creëert dit een paradox: Je kunt de tools of het salaris van grote technologiebedrijven niet bieden. Dus je enige voordeel is: → duidelijkheid van missie → snelheid → vertrouwen → eigenaarschap En steeds vaker is dat misschien niet genoeg.

Oprichters concurreren vandaag de dag niet alleen op product, maar ook op verhaal. Je moet duidelijk maken waarom de beste mensen ter wereld zich bij jou zouden moeten aansluiten—niet omdat ze een baan nodig hebben, maar omdat ze alles zouden kunnen doen... en dit is de meest betekenisvolle versie van "alles."

Dit is een van de grootste uitdagingen bij het aannemen in de vroege fase op dit moment. Het is niet alleen een strijd om compensatie—het is een strijd om aandacht, overtuiging en geloof. De mercenaire verschuiving is echt. Maar missiegedreven bouwers bestaan nog steeds. Je moet de missie gewoon onbetwistbaar maken.