Als het om onderwijs gaat, is het voor mensen gemakkelijk te zien dat een te grote focus op "gelijke uitkomsten" en het tegenhouden van hoogpresteerders leidt tot slechtere uitkomsten voor iedereen. Maar de intuïtie van mensen voor macro-economie is niet zo goed als die voor onderwijs. Dus beginnen we te praten over vermogensongelijkheid, en ze vallen in dezelfde valkuil van denken dat een focus op "het gelijkmaken van uitkomsten" een goed idee zal zijn. Vermindering van vermogensongelijkheid gaat over het gelijkmaken van uitkomsten, wat vergelijkbaar is met een te grote focus op het dichten van de prestatiekloof. Focussen op het dichten van de prestatiekloof betekent het tegenhouden van hoogpresteerders ("belast de rijken") In plaats daarvan zouden we ons moeten richten op het maximaliseren van het leren van alle studenten (wat de prestatiekloof vergroot) en het maximaliseren van de levenskwaliteit voor iedereen (wat de vermogensongelijkheid vergroot)