Mensen vragen me vaak, als ze horen dat ik een professor in de filosofie ben, wat ik heb geleerd. Welke wijsheid heb ik verworven door decennia van studie? Zijn we vrij? Welke dingen zijn bewust en waarom? Wat is het goddelijke? Perfect redelijke vragen, maar ik heb niets nuttigs te zeggen!

Wat is het nut van het bestuderen van filosofie als ik niet kan zeggen wat we elkaar verschuldigd zijn, hoe we de samenleving moeten organiseren, wat uiteindelijk echt is, en hoe we over dingen zouden moeten nadenken en systemen van kennis zouden moeten organiseren?

Veel filosofen zullen naar voren stappen en elk van deze vragen beantwoorden en ze zullen hun zaak krachtig beargumenteren. (Mijn oudere broer is een van hen, en hij heeft veel goede dingen te zeggen, in de Thomistische traditie.) Maar ik ben niet een van hen... en niet uit gebrek aan lezen/denken.

Ik voel me niet op mijn gemak om mijn opvattingen over filosofie te pushen als ik weet dat JIJ het heel goed eens kunt zijn met een andere mening als je hetzelfde proces had doorlopen als ik. Waarom doen alsof we antwoorden hebben waar we die niet hebben? Hoe helpt dat, behalve om schaamte te voorkomen?

Ik begin veel liever waar JIJ nu bent. Wat denk JIJ? Ga je gang en vertel me erover. Ik kan waarschijnlijk jouw standpunt in historische context plaatsen—er is tenslotte niets nieuws onder de zon—en je enkele van de beste argumenten voor en tegen jouw eigen standpunt presenteren. Misschien helpt het.

Ik besef dat dit niet is wat mensen echt willen. Ze willen een dramatische benadering die alles uitlegt. Iets dat binnenkomt. Ze willen knallers. Nou, dat heb ik niet. Ik denk dat de knallers zwaktes verbergen. Ik zie alleen afwegingen.

Dit wil niet zeggen dat alle opvattingen gelijkwaardig zijn, of dat we absoluut niets weten. We maken zeker vooruitgang en we stuiten af en toe ook op bewijzen, zoals het bewijs dat de wiskunde onvolledig of inconsistent is. Maar zo zouden we niet moeten leven.

Ik denk ook dat mijn ongemakkelijke stilte in het licht van deze zeer redelijke vragen een weerspiegeling is van de abstracte en sceptische aard van filosofisch onderwijs en praktijk. We vinden technische problemen die we eigenlijk alleen op afstand kunnen aanpakken, en die slechts zijdelings verband houden met "echte" menselijke kwesties.

Mijn gok, en dit is iets waar mijn broer openlijk voor pleit, is dat als je deze vragen echt wilt onderzoeken, je expliciet binnen een traditie moet werken. En je moet je richten op de eeuwige vragen en het leven zelf.

Dat is geen filosofie in zijn huidige vorm. Filosofie streeft ernaar wiskunde of natuurkunde te zijn. Het heeft als doel een universele aantrekkingskracht, negeert zijn culturele elementen. En sociologisch? Het is een intense intellectuele competitie, een wedstrijd van genieën waarbij de winnaars banen krijgen.

Geniuswedstrijd != wijsheid zoektocht. Mensen hebben gelijk om wijsheid te vragen aan degenen die beweren het te lief te hebben.

Mijn opa had een opleiding tot de 8e klas. Hij was wijzer dan iedereen die ik heb ontmoet die professionele filosofie beoefent. Hij is dood, anders zou ik je zijn kant opsturen voor advies!