(@bonk_fun van @bonk_inu) hoeft niet te "winnen" om betekenisvol te zijn. De aanwezigheid alleen al als een gelijke van @pumpdotfun in de memecoin launchpad ruimte is al enorm waardevol—en dat is waarom ik het volledig ondersteun. Het kan me niet schelen welk project de Solana OG's steunen, en ik wil het ook niet weten. Dat is niet mijn zorg. Wat telt is dat de opkomst van @bonk_fun het monopolie-narratief doorbreekt. Zonder het zouden we allemaal blind @pumpdotfun's $4B FDV als evangelie accepteren, zonder echte concurrentie in zicht. Velen, waaronder ikzelf, zouden misschien geloofd hebben dat die waardering gerechtvaardigd was—omdat er niets anders was om het uit te dagen. Maar @bonk_fun heeft dat veranderd. Terwijl $BONK momenteel op een $2B FDV zit—de helft van $PUMP's FDV—is @bonk_fun al aan het overtreffen van @pumpdotfun in marktaandeel van launchpads. Dat dwingt een nieuwe set vragen voor de markt: Is @pumpdotfun overgewaardeerd? Was @HyperliquidX ooit een geldige vergelijking? Als @bonk_fun al leidt maar lager gewaardeerd is, klopt er iets niet. Ja, @bonk_fun is pas #1 voor een paar dagen (twee dagen geloof ik), en ja, FDV-vergelijkingen zo vroeg kunnen prematuur zijn. Maar het feit dat we kunnen beginnen met vergelijken is de echte waarde. Als @bonk_fun dit volhoudt, zal ofwel 1) $BONK's FDV stijgen, of 2) $PUMP's zal dalen. Hoe dan ook, de prijsbepalingskracht verschuift. Wat $BONK bijzonder interessant maakt, is het duidelijke terugkoopmodel—dat gebruikers een kader voor waardering biedt. $PUMP mist nog die transparantie. Uiteindelijk is prijs informatie. @bonk_fun heeft niet alleen een product gelanceerd—het heeft een marktsignaal geïnjecteerd in een ruimte die gevaarlijk dicht bij het echoën van een enkele stem was. Nu beslissen we.

Het lijkt erop dat het @ikadotxyz-team een ernstige fout maakt met het huidige token claimproces. Op dit moment kunnen Koreaanse gebruikers hun tokens niet claimen omdat ze KYC niet kunnen voltooien. KYC voor tokenclaims? Zeker, dat is begrijpelijk—maar als dat een vereiste zou zijn, had het vanaf het begin duidelijk gecommuniceerd moeten worden. Ik kan me in ieder geval niet herinneren ooit zo'n kennisgeving te hebben gezien. Kijk, het is prima om gedurfde of experimentele strategieën te voeren—maar Koreaanse gebruikers die eerlijk aan het ecosysteem hebben deelgenomen uitsluiten? Dat is niet de manier om goodwill in deze markt op te bouwen. Ik maak me ook zorgen dat deze aanpak van IKA negatief kan reflecteren op het bredere @SuiNetwork-ecosysteem. Natuurlijk weet ik dat ze een ander team zijn—maar de publieke perceptie maakt die onderscheiding niet altijd. Ik heb in de loop der jaren veel airdrop-strategieën gezien, maar deze is uniek vreemd. Als dit niet wordt opgelost, zou IKA echt niet moeten verwachten om succesvolle meetups of activaties in Korea te organiseren.

Wauw @asclubnft @Alucard_eth Blokkeerde ASC-houder (ik heb 2 ASC) Dit is wat we een 'echte gemeenschap' noemen RIP @EclipseFND @akachacolate @0xtaetaehoho

Toevallig, aangezien @akachacolate momenteel in Korea is, nam hij contact op na het lezen van deze post en stelde voor om elkaar te ontmoeten om te praten. Dus dat deden we. Het blijkt dat er een paar misverstanden waren. Ten eerste leek Nate te geloven dat het belangrijk was om een evenement te organiseren om aandacht te genereren in de Koreaanse markt. Tot nu toe was @EclipseFND niet echt op de radar in Korea, dus het idee was om aandacht te trekken door iets lokaal te organiseren. Bovendien was het diner bedoeld om Eclipse te onderscheiden van andere protocollen en uit te leggen hoe het dingen anders doet — en idealiter om Koreaanse deelnemers om te zetten in onchain gebruikers. Maar wat ik hoorde, is dat die boodschap niet zo goed overkwam als ze hadden gehoopt. Om eerlijk te zijn, ook al zag ik meerdere KOLs over het evenement posten, de aandacht was volledig op het eten gericht, en niet op wat Eclipse eigenlijk probeerde te zeggen of te doen. Zelfs als sommige KOLs probeerden de boodschap over te brengen, werd het waarschijnlijk overschaduwd door alle hype rond de chique maaltijd. Het signaal ging verloren in het lawaai — het medium overschaduwde de boodschap. Ook, om eerlijk te zijn, hebben veel scammy projecten in het verleden "goed eten" en chique diners gebruikt om zichzelf in Korea te promoten, dus toen Eclipse binnenkwam en een soortgelijk evenement organiseerde, maakte het me natuurlijk ook sceptisch. Dat gezegd hebbende, denk ik dat het oneerlijk zou zijn om hen eruit te lichten. Andere protocollen hebben ook tussen de $500K en $1 miljoen uitgegeven aan extravagante evenementen in Korea — dus Eclipse bekritiseren voor het organiseren van een diner voelt een beetje hypocriet in die bredere context. Echter, ik geloof nog steeds dat hun airdrop-strategie een geldig punt van kritiek is. Realistisch gezien zijn degenen die $ETH naar Eclipse hebben overgebracht en DeFi-apps hebben geprobeerd veel waarschijnlijker om langdurige gebruikers te worden. Maar de airdrop leek onevenredig mensen te belonen die gewoon op de Turbo-tab klikten — wat vragen oproept over hoe goed de airdrop eigenlijk was ontworpen. Natuurlijk krijgt geen enkel project alles vanaf het begin goed. Maar misschien was het beter geweest om de airdrop-criteria van tevoren duidelijk te definiëren. Stel je iemand voor die ETH heeft overgebracht, DeFi-protocollen heeft gebruikt en toch niets kreeg — terwijl iemand anders die gewoon voor een chique diner kwam, werd beloond. Het is niet moeilijk te zien waarom dat oneerlijk zou voelen. Uiteindelijk hoop ik dat projecten de Koreaanse markt met wat meer doordachtheid benaderen. Hoe belangrijk deze markt ook is, de manier waarop teams hier verschijnen begint een beetje extreem te worden. Minder eten, meer product. Minder opsmuk, meer authenticiteit. Dat zijn de soorten projecten die ik wil zien meer aandacht krijgen. In dat opzicht denk ik dat @AbstractChain een geweldig voorbeeld heeft gesteld — in plaats van een flashy evenement te organiseren, richtten ze zich op het onboarden van echte partners zoals @officialmodhaus & @triplescosmos, en dat maakte het verschil.

FYI: WE ZULLEN NOOIT SAMENWERKEN MET EEN TEAM ALS DIT.

Me seeing projects throwing fancy meetups in APAC while not taking care of their ecosystem builders / contributors

Wow @EclipseFND heeft geen airdrop gedaan voor echte onchain gebruikers en heeft een luxe bijeenkomst in Korea georganiseerd om een token airdrop aan de aanwezigen te beloven. wat een komedie (afbeelding h/t @DefiIgnas @Edward__Park)

Validatorbeheer moet deel uitmaken van Layer 1-tokenomics Hoewel volwassen netwerken zoals @ethereum of @solana misschien een andere discussie rechtvaardigen, is de realiteit voor nieuw gelanceerde Layer 1-ketens stark anders. In hun vroege stadia zijn deze netwerken vaak betrokken bij een quasi-transactieel proces van het distribueren van enorme delegaties aan validators als een vorm van "compensatie", waarmee de startlijn voor netwerkparticipatie wordt gelegd. Hoewel ik niet elke nieuwe keten zijn validatorenset in detail heb geanalyseerd, is de algemene trend duidelijk. Het worden van een top 10-validator garandeert vaak jaarlijkse tokenbeloningen van meer dan $100.000. Voor ketens met zelfs een gematigde erkenning stijgt het bedrag naar $300.000–$500.000, en gevallen die meer dan $1 miljoen per jaar overschrijden zijn niet ongebruikelijk. Maar het probleem is niet alleen dat validators veel verdienen. Mijn standpunt is altijd geweest: "Zolang validators waarde bijdragen die gelijk is aan—of groter dan—wat ze ontvangen, functioneert het systeem op de juiste manier." Het echte probleem is dat we de middelen missen om die bijdragen te verifiëren. Als tokeninflatie de houders belast terwijl de tastbare impact van de validator ondoorzichtig blijft, is dat dan geen ontwerpfout? Kwantitatieve metrics zoals tokenbeloningen worden transparant on-chain geregistreerd. Maar de werkelijke bijdragen van validators—gemeenschapssteun, SDK-verbeteringen, deelname aan governance, of het organiseren van lokale evenementen—zijn niet gemakkelijk vast te leggen via on-chain data. Als gevolg hiervan bieden de meeste netwerken bijna geen zichtbaarheid op een cruciale vraag: "Hoeveel positieve impact heeft deze validator daadwerkelijk op het ecosysteem?" Ik geloof dat stichtingen en kernteams minimale bijdrage-standaarden moeten vaststellen. Het tijdperk van het beoordelen van validators uitsluitend op uptime en prestaties is voorbij. Technische betrouwbaarheid is slechts de basis. Netwerken zouden validators holistisch moeten evalueren op basis van gemeenschapsopbouw, groei van het ontwikkelaars ecosysteem en hun rol in het governance-discours. In wezen zou elke validator een openbaar "KPI-dashboard" moeten hebben. Transparantie is geen optie—het is een vereiste. Stichtingen moeten gestandaardiseerde, periodieke (bijv. kwartaal- of halfjaarlijkse) rapporten over de bijdragen van validators publiceren. Idealiter zouden deze rapporten een zij-aan-zij vergelijking van on-chain data (bijv. beloningen, uptime) en off-chain bijdragen (bijv. aantal dev PR's, georganiseerde evenementen, gemeenschapsbetrokkenheid) moeten mogelijk maken. Dit niveau van openbaarmaking zou tokenhouders en de gemeenschap in staat stellen om zelf een cruciale vraag te beantwoorden: "Waarom ontvangt deze validator zoveel?" Bovendien is het misschien tijd om dynamische beloningsaanpassingen te overwegen. Validators die onder een gedefinieerde bijdrage-drempel vallen, kunnen te maken krijgen met verminderde—of zelfs ingetrokken—beloningen. Omgekeerd zouden uitstekende bijdragers moeten worden gestimuleerd met extra beloningen. Net zoals gezonde bedrijven ROI meten, zou een gezond protocol zijn "inflatie-ROI" moeten beoordelen. Tokenhouders en de gemeenschap verdienen te weten: Welke diensten bieden validators om honderden duizenden aan jaarlijkse beloningen te rechtvaardigen? Als deze informatie-asymmetrie aanhoudt, zal dit uiteindelijk het vertrouwen in de token ondermijnen—en de waarde onderdrukken. Als het crypto-ecosysteem decentralisatie en transparantie wil bevorderen, moet het beginnen met het onderzoeken van de activiteiten van zijn grootste inflatiebegunstigden. Aan het eind van de dag is inflatie een kost die door het netwerk wordt betaald. Als we niet duidelijk kunnen verantwoorden wie het ontvangt, waarom, en hoeveel—dan vervalt tokenomics in lege rekenkunde. Vooral wanneer validators aan de top van de kostenstructuur zitten, is het meten en openbaar maken van hun nut niet alleen een goede praktijk—het is een existentiële strategie. En elke keer als ik hoor dat een validator op een bepaalde keten meer dan een miljoen dollar per jaar verdient, vraag ik me in alle eerlijkheid af: "Wat voor soort dienst of waarde leveren ze om zo'n compensatie te rechtvaardigen?" Die nieuwsgierigheid, geloof ik, is waar de reis naar een transparanter en veerkrachtiger ecosysteem begint.