Internet i technologia są głównie zaprojektowane, aby pomóc ludziom w krótkoterminowych zachowaniach. Aby osiągnąć cokolwiek w dłuższym okresie, trzeba się od nich odłączyć.

Czasami egzystencjalny lęk związany z AI jest przytłaczający.

Sztuczna inteligencja w dzisiejszych czasach przypomina ostatni etap gry w pasjansa, gdzie wszystko przyspiesza, aby zobaczyć satysfakcjonującą animację kart wracających do talii.

Przywództwo polega na prowadzeniu niewygodnych rozmów i podejmowaniu decyzji. Wielkie przywództwo to robienie obu tych rzeczy bez zwłoki.

Przez wiele lat Google miał przycisk „Czuję się szczęśliwy”, który pozwalał ludziom przejść do najlepszego wyniku bez konieczności przeszukiwania wyników. Ten ruch nie był idealny dla biznesu, ponieważ nie pozwalał użytkownikom zobaczyć reklam, które napędzały zyski firmy. Lata później, AI sprawia, że wszyscy czujemy się bardzo szczęśliwi.

Ludzie podświadomie zawsze tkwią w trybie rankingu i porównywania, a gdy ktoś doświadcza nieszczęścia, nasz prymitywny mózg daje nam zastrzyk dopaminy, jakbyśmy dostali mega zastrzyk w naszym własnym rankingu. Schadenfreude jest łatwe do zrozumienia, jeśli traktujemy świat jako jedną wielką grę o sumie zerowej.

Wzmocnienie bez odpowiedzialności kończy się poczuciem uprawnienia.

Opinie ludzi, którzy ponieśli porażkę w czymś, nie stają się złe z powodu ich niepowodzenia, ale nie są traktowane poważnie. Opinie ludzi, którzy odnieśli sukces, często uznawane są za dobre w dziedzinach, w których nie mają zrozumienia. To sprawia, że reklama celebrytów jest potężna i pozwala krykieciarzom lub aktorom sprzedawać fundusze inwestycyjne i ubezpieczenia.

Duże modele językowe rozwijają się, nieustannie przyswajając różnorodne dane. To samo dotyczy naszego umysłu. Najlepiej jest ciągle próbować nowych dyscyplin i trendów, aby rozwijać nasze algorytmy myślenia. Gdy sukces sprawia, że ciekawość maleje, nasz osobisty „LLM” przestaje się uczyć i zaczyna dryfować.

Kiedy zaczynałem w technologii w 2009 roku, dołączenie do startupu oznaczało ogromne obniżenie wynagrodzenia. Robiło się to dla misji, rozwoju, zakładu na siebie (a może dlatego, że najlepiej opłacane miejsca w finansach lub dużych technologiach nie zatrudniały w czasie recesji). Startupy były dla zadziornych i idealistycznych.