Iets waar ik me zorgen over maak met generatieve AI in zakelijke en commerciële toepassingen: bijna niemand leest iets volledig in die omgevingen. Stel je nu voor dat zelfs de auteur niet heeft gelezen wat er geschreven is... yikes. Hoe beïnvloedt AI schrijven en lezen deze realiteit? Ik schreef vroeger lange memo's—belangrijke—misschien eens per jaar. Ik stuurde ze naar duizenden. Die schaal alleen al geeft aan: "iemand anders zal het lezen." Ik hoopte dat directe rapporten en nauwe collega's ze zouden lezen. Ik kon rekenen op 2 of 3 mensen die ze zeker zouden lezen. Bill zou lezen. Steve zou lezen—maar alleen als we het persoonlijk bespraken, omdat dat zijn manier van werken was. Ik wist dit, dus maakte ik altijd een slideversie. Ik gebruikte het in tientallen teamvergaderingen. Maar zelfs dan, maanden na het versturen van een memo, verwees ik teamleden terug naar wat erin stond. Had ik het beter kunnen doen? Natuurlijk. Ik deed het beste wat ik kon op dat moment. Ik dacht dat mensen eens per jaar 20-30 pagina's voor hun werk konden lezen. Mensen willen context. Ze willen de grote ideeën. Maar een organisatie—van welke grootte dan ook—echt laten lezen is bijna onmogelijk. Het enige betrouwbare dat mensen lezen? Organisatiememo's. En zelfs dan, als er een (zoals ik vaak deed) geen orgaandiagram bij zat—en alleen woorden—zouden mensen skim of overslaan en wachten op (hopelijk) een boomdiagram in de e-mail. En deze kwamen van de "grote baas," die "grote strategie" verstuurde. Dus als je denkt dat mensen in grote organisaties 40 pagina's PRD's, budgetplannen, nieuwe productvoorstellen of dealdocumenten diepgaand en regelmatig lezen… dan maak je jezelf waarschijnlijk voor de gek. Ik weet hoe het proces bij Amazon is geëvolueerd van vrienden daar. Het breekt ook af, wat jammer is, want ik ben daar een grote fan van. Nu komt AI in beeld. Wat gebeurt er als het schrijven doet—en zelfs de auteur niet diepgaande kennis heeft van wat er geschreven is? Dat is als een samengestelde of meerdere auteur memo die niemand ooit daadwerkelijk van begin tot eind heeft gelezen. En als mensen AI vragen om samen te vatten—maar de samenvatting is verliesgevend of verzint gegevens—wat dan? Ik zeg dit allemaal als onderdeel van de "TV" en later "MTV" generatie. Vroeger werd ons verteld dat snel bewegende, knip-knip-knip media ons incapabel maakte om iets te absorberen. Meh... ok boomer, ik weet dat je de plot van "24" niet kunt volgen, maar dat is jouw probleem, niet het mijne. Dus misschien is dit gewoon een oude man die naar de wolk schreeuwt. Maar voor mij? Mijn hele carrière is gedefinieerd door de realiteit dat mensen in het bedrijfsleven niet echt lezen. En dit is niet alleen een tech- of grootbedrijf probleem. Neem wetenschap: de reproduceerbaarheidcrisis is, voor een groot deel, omdat bijna niemand—zelfs reviewers—zorgvuldig volledige onderzoeksartikelen leest. Hetzelfde geldt voor subsidievoorstellen. Ze kijken snel naar favoriete onderwerpen (zoals statistieken, steekproefgrootte of techniek, of als hun eigen werk werd genoemd). Ze slaan over wat buiten hun domein ligt. Ze missen expliciet frauduleus werk dat moeite kost om te detecteren (misschien helpt AI lezen daarbij?) Neem Wall Street. Elke dag publiceren analisten 30 pagina's lange rapporten over bedrijven met gedetailleerde financiële modellen. Bijna niemand controleert al die dingen. Mensen consumeren ze voor B/S/H en voornamelijk voor narratieve bevestiging op de een of andere manier. Tientallen miljarden dollars wisselen van eigenaar op deze die weinigen lezen en zelfs de auteurs weten niet altijd het hele verhaal diepgaand.