Ludzie muszą przestać porównywać stabilne monety z "erą wolnego bankowości" z lat 30. XIX wieku. W erze wolnego bankowości lokalne banki mogły emitować banknoty w odległych zakątkach Stanów Zjednoczonych. Napotkały problemy, gdy banknoty były zabezpieczone słabymi aktywami, takimi jak niskiej jakości obligacje kolejowe i obligacje z odległych terenów. System był drastycznie nieefektywny, częściowo dlatego, że wykupy wymagały fizycznego powrotu do lokalnego banku. Oznaczało to, że niektóre banknoty były sprzedawane z dużymi rabatami w zależności od ich odległości od miejsca emisji, a kupcy musieli prowadzić ogromne księgi z cenami referencyjnymi dla tysięcy niestandardowych indywidualnych banknotów. Żadne z tych rzeczy nie ma zastosowania do stabilnych monet. W Genius Act są ścisłe limity dotyczące aktywów, które mogą posiadać, wykupy mogą być dokonywane codziennie z dowolnego miejsca, a ceny stabilnych monet będą handlowane na giełdach, co umożliwia natychmiastową wymienność i odkrywanie cen. Stabilne monety regulowane przez państwo mają ograniczenie wielkości (limit 10 miliardów dolarów), co oznacza, że będą stanowić znikomy ułamek rynku i są generalnie poddawane tym samym przepisom dotyczącym posiadania aktywów i wykupu, co stabilne monety regulowane na poziomie federalnym, które będą stanowić ponad 95% rynku. Lubię analogie. Mogą być pomocne w zrozumieniu rzeczy. Ale muszą być rozsądne. Porównania do ery wolnego bankowości - która rozpoczęła się 188 lat temu, kiedy listy były przewożone konno, a Samuel Morse wciąż majstrował przy telegrafie w laboratorium - nie są rozsądne.