Mijn mogelijk onpopulaire mening? Ik denk dat deze trend rampzalig is geweest voor de algehele kwaliteit van de economische geschiedenis.

In de afgelopen maand, terwijl ik een sectie van mijn boek schreef, ben ik absoluut gefascineerd geraakt door het feit dat de overheid honderden jaren na de Zwarte Dood loonplafonds oplegde! Hier zijn de plafonds voor Londen in 1655:

We wilden de tijd nemen om de veranderingen die de regering heeft aangebracht in de Wet op Planning en Infrastructuur te analyseren. Hier is mijn mening: De wet blijft een stap in de goede richting om Groot-Brittannië weer aan het bouwen te krijgen. Het vervangen van de gebroken status quo van site-voor-site bescherming die vleermuistunnels en visdisco's opleverde door een meer strategische benadering van milieuhervorming via Milieu Leveringsplannen (EDP's) is een goede zaak. Het is geruststellend dat ze deel blijven uitmaken van de wet. *Echter* zelfs vóór deze wijzigingen was er een risico dat EDP's moeilijk te implementeren zouden zijn. De nieuwe wijzigingen zullen EDP's moeilijker, langzamer en duurder maken om voor te bereiden. De mogelijkheden voor juridische uitdagingen zullen toenemen. Vaak zullen infrastructuurprojecten niet gedekt zijn en zullen ze moeten terugvallen op een niet-hervormde status quo. Met Natural England verantwoordelijk voor de uitvoering zonder directe ministeriële controle, blijf ik bezorgd dat de wet er niet in zal slagen om de vleermuistunnels en visdisco's tot de geschiedenis te veroordelen. De wet had een keerpunt moeten zijn voor het ontketenen van groei in Groot-Brittannië, maar deze wijzigingen vergroten de scheuren in de centrale pijler van de groeistrategie van de regering.

Dit is inderdaad een interessant idee en iets waar @V_Delabastita @GibbsSpike en ik naar hebben gekeken. Een probleem is dat de handhaving van het Statuut en de Verordening van Arbeid inconsistent was en de overleving van documenten onregelmatig is.

Hier is een leuk onderzoek voor een economische historicus om te doen: Direct na de Zwarte Dood, in 1351, werden de lonen van arbeiders bij wet beperkt. Degenen die de limiet overschreden, kregen een boete. De geïnde boetes werden vervolgens verrekend met de belastingverplichtingen van elke gemeenschap, wat ons allerlei interessante gegevens opleverde. De cijfers worden meestal gebruikt om de handhavingsniveaus aan te tonen. MAAR het aantal arbeiders dat deze boetes betaalde was ENORM. Dus wat als ze de boetes gewoon als een belasting beschouwden om toegang te krijgen tot hogere lonen? Als dat zo is, zouden de boetes eigenlijk een indicator kunnen zijn van waar de vraag naar hogere lonen het sterkst was, en dus waar de arbeidskrapte na de pest het meest acuut was. Bijvoorbeeld, de boetes die in Essex werden opgelegd, leken veel hoger te zijn dan die in het Noord-Riding van Yorkshire.

@ExLibrisGroup uw systemen lijken niet te werken - twee bibliotheken die ik gebruik, die uw software gebruiken, reageren helemaal niet wanneer ik probeer de catalogus te gebruiken. Los het alstublieft op!

Diplomatieke geschiedenis zou werken met iets dat gerelateerd is aan diplomatie, geschiedenis van de wetenschap met actuele wetenschappers, geschiedenis van de religie met actuele geestelijken, enz. Het kernidee is dat het zien hoe een bepaald beroep in de praktijk wordt uitgevoerd, zal helpen om praktische verbeelding te bieden.

Weer een fascinerende en forensische post van Anton.

Voor het geval je het vorige week gemist hebt:

Drie hoera's voor de grote prestaties van de civiele techniek, die meestal onopgemerkt blijven omdat deze buurt niet *aanvoelt* alsof het zich in de overstromingsvlakte van de Meguro-rivier bevindt.