Wyobraź sobie, że w całej Ameryce ludzie zaczynają sadzić drzewa w swoich ogrodach, dostosowane do ekologii, która pojawi się w ich rejonach za pół wieku. Wyobraź sobie, że niektórzy z nich sprawdzili, jaki był klimat w ich okolicy 6000 lat temu podczas Hypsitermalu, inni po prostu spojrzeli na to, co rośnie w klimatach kilka set mil dalej na południe, a jeszcze inni skorzystali z różnych innych wskazówek, które ich interesowały. Wyobraź sobie, że za pięćdziesiąt lat niektóre z tych drzew osiągną dojrzałość i będą dostarczać pożywienia oraz siedlisk dla ptaków, owadów i innych organizmów, które przeniosły się z powodu zmieniającego się klimatu. To ta sama strategia, którą stosowali myśliwi z epoki lodowcowej, aby uczynić tundrę lodowcową bardziej zdatną do życia w innej erze zmian klimatycznych. Jedną z kluczowych zasad, aby to zadziałało, jest to, że nie powinno być to zorganizowane; przede wszystkim nie powinno być oficjalnie ogłoszonej listy zatwierdzonych roślin. Dissensus — celowe unikanie konsensusu — jest niezbędny w niepewnych czasach. Kiedy nikt nie może z góry wiedzieć, jaki wybór będzie właściwy, zachęcanie ludzi do podejmowania jak największej liczby różnych decyzji maksymalizuje szansę, że niektóre z tych wyborów będą skuteczne.