Stel je voor dat mensen in heel Amerika beginnen met het planten van bomen in hun achtertuinen die geschikt zijn voor de ecologie die over een halve eeuw in hun gebieden zal aankomen. Stel je voor dat sommigen van hen opzochten hoe het klimaat in hun buurt er 6000 jaar geleden uitzag tijdens de Hypsithermal, anderen simpelweg keken naar wat er groeit in klimaten enkele honderden mijlen verder naar het zuiden, en weer anderen gebruikten welke andere richtlijnen hen ook maar aanspraken. Stel je voor dat vijftig jaar vanaf nu, sommige van die bomen volwassen zullen zijn en dan voedsel en leefgebied zullen bieden voor vogels, insecten en andere levende wezens die zijn verhuisd met het veranderende klimaat. Dat is dezelfde strategie die de jagers uit de IJstijd gebruikten om de gletsjer-tundra's meer leefbaar te maken in een andere periode van klimaatverandering. Een essentieel principe om het te laten werken is dat het niet georganiseerd moet zijn; bovenal mag er geen officieel gepromulgeerde lijst van goedgekeurde planten zijn. Dissensus—de opzettelijke vermijding van consensus—is essentieel in onzekere tijden. Wanneer niemand van tevoren kan weten wat de juiste keuze zal zijn, maximaliseert het aanmoedigen van mensen om zoveel mogelijk verschillende keuzes te maken de kans dat sommige van de keuzes zullen werken.