Wanneer kritisch denken selectief wordt toegepast, moet het uiteindelijk niet zo kritisch zijn. Kritisch denken heeft geen aan/uit-schakelaar op basis van gemak of voorkeur. Het is een mentale discipline om ideeën te evalueren op basis van hun waarde, ongeacht de bron of verpakking. Als je meer scrutinie toepast op de ideeën van anderen dan op die van jezelf (of die van jouw groep), dan ben je noch een echte kritische denker, noch een vrije denker. Waarschijnlijk ben je een gemotiveerde of misschien zelfs een dogmatische denker. Echte kritisch denken is een gelijke kans uitdaagster die de waarheid nastreeft, niet het comfort. De ongemakkelijke waarheid is dat echt kritisch denken vaak leidt tot het 'complexificeren' van je wereldbeeld, meer dan het vereenvoudigen of versterken ervan. Het kan je ertoe brengen om je gedachte-darlings te doden en/of meer nuance te omarmen dan je oorspronkelijk van plan was. En dat is oké, aangezien de constructie van een superieur wereldbeeld de vernietiging van een inferieur wereldbeeld vereist. Heb je ooit een gedachte-darling van jou gedood? Heb je ooit je wereldbeeld gecomplexificeerd met broodnodige nuance of waarheid? Heb je ooit een superieur idee omarmd, zelfs als de bron of verpakking ondermaats was? Als dat zo is, dan ben je op het kritische pad naar kritisch denken.