W ciągu ostatniego miesiąca spędziłem dużo czasu na poznawaniu tradycyjnego sektora płatności. Akceptacja, wydawanie, akceptacja, usługi walutowe (fx), konta wielowalutowe itd. Odkryłem, że tradycyjny sektor płatności i sektor kryptowalut mają różne wymiary. To również dzięki stabilnym monetom jako gorącemu tematowi, dwa sektory zaczęły się łączyć. Dzięki licznym wywiadom dowiedziałem się również o niektórych cechach tradycyjnego sektora płatności, takich jak: 1) Wyraźny efekt skali. Ponieważ zyski w sektorze płatności są stosunkowo niskie, firmy muszą przejść długą drogę, aby osiągnąć efekt skali, zanim zaczną przynosić zyski. W większości przypadków na początku są one na stracie lub ledwo osiągają próg rentowności. Szczególnie teraz, gdy koszty zgodności i licencji rosną, wczesne inwestycje firm są znaczne. 2) Wysoka zależność od infrastruktury bankowej, a zdolności podstawowych kanałów stają się kluczowe w konkurencji. Niestabilność podstawowych kanałów może prowadzić do dużych presji na dostawę. 3) Wiele warstw pośredników, koszty i czas stają się problematyczne. Bank płacącego → Bank pośredniczący (Correspondent Bank) → Sieć rozliczeniowa (np. SWIFT) → Bank odbierający. Każda warstwa pobiera dodatkowe opłaty. 4) Intensywne metody pozyskiwania klientów oparte na sprzedaży. Produkty są dość jednorodne, głównie polegają na sprzedaży i obsłudze klienta. Płatności stabilnymi monetami w niektórych bardzo niszowych i pionowych scenariuszach płatności są zabójczą obecnością, ale większość handlowców w handlu towarami wciąż grzecznie przyjmuje fiat. Droga do masowej adopcji płatności stabilnymi monetami jest jeszcze bardzo długa.

Dodatkowo zapomniałem wspomnieć, że czasami brakuje nam wyobraźni co do stopnia podziału tego świata. Na przykład zdecydowana większość sprzedawców, w tym ludzie z tradycyjnych firm płatniczych, nigdy nie korzystała z metamask i nie wie, czym właściwie jest portfel.