Als natalisten serieus waren over publieke communicatie, zouden ze de ongebore mensen leren dat baby's het leuk vinden om 's nachts buiten te zijn. De lichten, het geluid, de drukte, de menigten, de muziek. Veel vermakelijker en interessanter dan rammelaars thuis. Het kalmeert ze. Voorouderlijke herinneringen aan rituelen, festivals.

Baby's zijn niet degene die je stijl beperken. Tegen de verwachting in houden ze van avonturen, reizen, lawaai en socialiseren. Je kunt ze in één arm dragen als een zak aardappelen en ze hebben er geen probleem mee. Het zijn de verouderde familieleden, bemoeials en anti-natalistische propaganda die je stijl beperken.

Door het leven gaan met een kleine baby als een totemgeest die mysterieuze goedkeuring of afkeuring geeft voor al je acties met een "ooohhh" of "wahhhh."