Als we het hebben over de complexiteit die in de loop van de tijd opkomt... Hier zijn twee Rolex Daytonas, 62 jaar uit elkaar. Links de allereerste Daytona uit 1963 (referentie 6239). Rechts de huidige Daytona uit 2025 (referentie 126500LN). Toen: Twee regels tekst. Nu: Zes regels tekst. Toen: Simpel, dunne bezel waar je cijfers en kleine streepjes hebt. UNITS PER HOUR op één regel. Nu: Cijfers, streepjes, driehoeken en een boog waarop sommige van de streepjes en driehoeken rusten. UNITS PER HOUR op twee regels. Ik kan doorgaan, maar dat is genoeg. Je zou kunnen zeggen dat de drie registers op de moderne Daytona beter leesbaar zijn omdat het ringen zijn en geen ingevulde cirkels (wijzers gaan niet verloren afhankelijk van de lichthoek), maar al die tekst op de wijzerplaat, plus de drukker bezel, telt niet op tot een algehele verbetering. Het eerste idee, de oorspronkelijke impuls, is meestal de puurste. De schets is vaak het beste ontwerp.