Een spijt uit mijn vroege twintiger jaren was netwerken. Als iemand succesvoller was dan ik, probeerde ik wanhopig om ze mij leuk te vinden, zelfs als ik hen niet leuk vond. Toen ik ouder werd, realiseerde ik me 2 dingen: 1. Het werkte zelden. 2. In de zeldzame gevallen waarin het wel werkte, was mijn prijs tijd doorbrengen met mensen die ik niet leuk vond. Ik schakelde toen over naar een meer vibe-gebaseerde aanpak. 1. Vind ik deze persoon geweldig? 2. Hoe is de energie als ik met hen omga? Mijn sociale leven is 10 keer beter. En ironisch genoeg ben ik vrienden geworden met meer "succesvolle" mensen dan ik voorheen deed. Ik ontmoette veel geweldige mensen tijdens hun opkomst omdat ik hun geweldigheid opmerkte toen nog niemand op hen lette. Wanhopig proberen mensen te ontmoeten die levenslang boven je staan, is overschat. Ze hebben vaak geen tijd voor je omdat ze de transactionele spelletjes die je speelt kunnen aanvoelen. De meesten willen minder slijmerige mensen in hun leven die hen vleien, niet meer. Ironisch genoeg is het gemakkelijker om "succesvolle" mensen te ontmoeten als je je niet druk maakt om succesvolle mensen te ontmoeten. Ze worden aangetrokken door mensen die niet geven om wie ze zijn en hen behandelen als een van de jongens of meisjes. Mensen ontmoeten die geweldig zijn tijdens hun opkomst is ondergewaardeerd. Je kunt de reis delen. Wanneer die mensen "het maken" (niet dat het maken er toe doet), willen ze tijd doorbrengen met hun oude vrienden van de opkomst omdat ze hen veel meer vertrouwen. Vibe > Netwerken. Je zult meer plezier hebben, meer echte vrienden *en* beter netwerken dan de netwerkers.