Ironia polega na tym, że Chiny były (są) strategicznym beneficjentem Standardu Skarbu, który pozwolił im ustalić najważniejszy kurs wymiany na świecie (CNY/USD) przez trzy dekady, gromadząc aktywa w dolarach i zdolności przemysłowe, które są teraz kluczowe dla ich ekspansyjnych celów geopolitycznych.