Bad Religion powstał w 1980 roku, wydał absolutny hit punkowy „How Could Hell Be Any Worse?” w 1982 roku, a niemal natychmiast potem wydał „Into The Unknown” w 1983 roku, który spotkał się z tak okropnym przyjęciem, że zespół się rozpadł i udawał, że to nigdy się nie zdarzyło.

Dopiero w 1985 roku znowu się połączyli, wydając "Back To The Known" oraz "Suffer" z 1988 roku, kiedy to odkupili swoje winy i całkowicie zdystansowali się od "Into The Unknown." Przez lata nawet nie umieszczali go w swojej dyskografii i odmawiali rozmowy na jego temat.

Pomimo różnych narracji, to nie była gafa ani żart, zespół myślał, że to będzie ich przełomowe dzieło i zrobili mnóstwo kopii. Epitaph, ich własna wytwórnia, mocno na to postawiła.

Po tym, jak się nie udało, w zasadzie się od tego odcięli, nigdy tego nie wznowili, nigdy nie grali z tego utworów, byli wkurzeni, gdy ludzie pytali o to. Dopiero 30 lat później włączyli to do zestawu historycznego i w pewnym sensie pogodzili się z częścią swojej historii, której żałowali.

Szczerze mówiąc, nie jest to takie złe, gdyby wydali to pod inną nazwą zespołu, prawdopodobnie byłoby w porządku, ale w tym momencie fani mieli już pomysł, czego chcą od Bad Religion, a to nie było to. Zawsze uważałem, że to ciekawe, że próbowali to ukryć.

W moich kręgach fakt, że nie chcieli o tym rozmawiać i denerwowali się, gdy inni to robili, tylko wzbudzał większą ciekawość i stworzył prawdziwą bazę kolekcjonerską, która nie powstałaby, gdyby po prostu powiedzieli "ups, popełniono błędy, idziemy dalej!"

To było 20 lat przed tym, jak Barbara Streisand przypadkowo wywołała Efekt Streisand, próbując usunąć zdjęcie swojego domu, nieświadomie powodując, że znacznie więcej osób zaczęło szukać i publikować zdjęcia jej domu.

To ma wiele paraleli w muzyce, sztuce, celebrytach, a nawet w kryptowalutach i web3. Zwykle przebiega to w ten sam sposób. Często życzę sobie, abyśmy mogli po prostu przewinąć do etapu „pogodzenia się z historią”, gdzie wszyscy są szczęśliwi i przeskoczyć dramat „przestań o tym mówić”.