Bewegingsgebaseerde platforms zoals Sui en Aptos definiëren tokens door middel van mogelijkheden. Autoriteit, handhaving en governance zijn op structureel niveau ingebed. Tokenontwerp wordt architectuur.

Sui handhaaft gereguleerde token-toegang via DenyCap-objecten die zijn gekoppeld aan protocolniveau weigeringen. Beperkingen worden doorgegeven bij epoch-grenzen, waardoor de handhaving in lijn is met netwerkgedefinieerde intervallen.

Toegang tot controle halverwege de epoch introduceert een meetbare propagatietijd. Ontwerpen voor bewaring, slashing en naleving moeten synchroniseren met dit temporele model om effectieve beperking te waarborgen.

Aptos maakt het mogelijk om de kern tokenoperaties te overschrijven via dispatch hooks die bij de creatie zijn geregistreerd. Aangepaste logica voor opnames, stortingen en aanbodstromen vervangt het standaardgedrag en definieert canonieke uitvoeringspaden.

Capaciteitsobjecten vertegenwoordigen de basis van controle over beide platforms. Beveiligingsbeoordelingen moeten hun bewaring, rotatiepaden, delegatiemechanismen en faalscenario's valideren.