Het vergt een speciale vaardigheid om een land te besturen met een BBP per hoofd van $250 in 2025. Bijna middeleeuws.

*$243 is gemiddeld maandsalaris. Ik zal mijn poasting-licentie moeten inleveren. Op veiligere grond, ik heb in 2017 bezocht en een paar dagen buiten de gebaande paden doorgebracht, voornamelijk vanwege transportproblemen. Ik heb ook tijd doorgebracht in het achterland van het Russische Verre Oosten. Beide schokkend arm. Maar alleen Cuba slaagt erin een voedseltekort te bereiken op een tropisch eilandparadijs.

Hier zijn wat foto's uit het Russische en Cubaanse achterland, ver weg van de flashy staatsprojecten in de hoofdsteden, de toeristenresorts, enzovoort. Dit is van de hoofdstraat van Khandyga (dat nu op Google Street View staat!!), een haven, rivierovergang en wegtransporttoegangspunt naar een gebied ter grootte van Europa. Dit is net buiten Myaundzha, een stad gebouwd als een communistisch paradijs met grote fabrieken, kolenmijnen en een energiecentrale (meestal nu in verval). Dit is de door de overheid monopolistische voedseluitgifte in Corral Nuevo, een klein stadje net een paar mijl buiten de toeristische hotspot van Matanzas, en een die we alleen bezochten omdat de elektrische trein vanuit Havana hier vlakbij eindigt, 5 mijl voor Matanzas, omdat de sporen zo slecht zijn verwaarloosd, ondanks dat dit een ogenschijnlijk levensvatbare spoorlijn is. Dit is de brug op hetzelfde blok, oorspronkelijk gebouwd vóór de revolutie, en nu volledig onveilig zelfs als voetgangersbrug, omdat, net als alles, staal een door de staat gerunde "onderneming" is. Ik schrijf dit niet om te genieten van de wanhoop van deze mensen. Ze zijn effectief gevangen in samenlevingen die hen behandelen als eigendom van de staat, die elke productieve surplus toe-eigenen, die hun armoede als een kenmerk beschouwen, niet als een bug.