Vandaag zou de 74e verjaardag van mijn vader zijn geweest. Dit seizoen heeft gewicht. Vaderdag, zijn verjaardag en de verjaardag van zijn overlijden vallen allemaal binnen 60 dagen. Voor mij heeft rouw geen rechte weg. Het komt terug, vormt zich opnieuw en komt op als ik het het minst verwacht. Maar naast de rouw leeft een erfenis die is opgebouwd uit vrijgevigheid en vriendelijkheid. Hij liet mensen zich gezien voelen. Hij gaf toestemming om diep te voelen en door de pijn te lachen. Die missie gaat door. Voor degenen die nu verlies dragen: je bent niet alleen. Gelukkige verjaardag, pap. Hou van je voor altijd.