wees niet bang om je te kleden: in mijn vroege 20s droeg ik meer de Silicon Valley-uniform (bedrijfsshirt, hoodie, jeans) - omdat een vriend me vertelde niet de "ingenieurs te laten schrikken door hen eraan te herinneren dat je een vrouw bent" en omdat ik er zelfs jonger uitzag dan ik was, en me nerveus voelde om serieus genomen te worden. after het ontmoeten, samenwerken met en bevriend raken met enkele zeer "serieuze mensen," kleed ik me zoals ik wil — en ik hou ervan om vrienden en oprichters te helpen hun stijl te verbeteren. een van mijn favoriete dingen aan het tech-ecosysteem (en ingenieurs in het algemeen) is de houding van fundamentele meritocratie. de meeste mensen geven om de kwaliteit en interessantheid van je ideeën en werk in plaats van waar je vandaan komt of hoe je eruitziet. ze hebben internetvrienden. ze lezen je code en je schrijven. stijl is zelfexpressie, een gelijkmaker, een opmerking over de cultuur die je kent, een inside joke, en een wapen voor zelfvertrouwen. Ik hou ervan om "te kleden voor de toekomst die ik wil," bijv. techno-utopie. Ik kleed me ook voor de plaatsen en momenten en gemeenschappen waar ik van hou, of het idee ervan: de rebellie van het Amerikaanse westen, de preppy stijl van New England kostscholen, de verfijnde lijnen van Franse werkkleding, de vrouwelijkheid van een Mad Men-jurk, het onbeschaamde plezier van de Japanse straat, het "move 37" t-shirt. jij hoeft niet rijk of conventioneel aantrekkelijk te zijn om een geweldige stijl te hebben. je hoeft alleen maar een mening te hebben. geweldige stijl geeft de drager zelfvertrouwen, de meest aantrekkelijke eigenschap van allemaal. wees wie je bent!

(geschreven als een PSA, maar ook voor de jonge vrouwelijke manager die me DM'de, "Ik ben bang dat mensen denken dat ik dom ben als ik me kleed zoals ik wil")