Jak zbudować rozwijającą się społeczność open source, pisząc kod jak bakterie 🦠. Kod bakteryjny (genomy) jest: - mały (każda linia kodu kosztuje energię) - modułowy (zorganizowany w grupy wymiennych operonów) - samodzielny (łatwy do "kopiowania i wklejania" dzięki poziomemu transferowi genów) Jeśli kawałki kodu są małe, modułowe, samodzielne i łatwe do skopiowania i wklejenia, społeczność może rozwijać się dzięki poziomemu transferowi genów. Dla każdej funkcji (genu) lub klasy (operonu), którą piszesz: czy możesz sobie wyobrazić, że ktoś mówi "yoink" bez znajomości reszty twojego kodu lub konieczności importowania czegokolwiek nowego, aby uzyskać korzyść? Czy twój kod mógłby być popularnym gistem na GitHubie? Ten przewodnik po stylu kodowania pozwolił bakteriom skolonizować każdy ekologiczny zakątek, od zimnego do gorącego, od kwaśnego do zasadowego, w głębinach Ziemi i w próżni kosmosu, wraz z niesamowitą różnorodnością anabolizmu węgla, metabolizmu energetycznego itd. Doskonale nadaje się do szybkiego prototypowania, ale... nie potrafi zbudować złożonego życia. W porównaniu do tego, genom eukariotyczny jest znacznie większy, bardziej złożony, zorganizowany i połączony monorepo. Znacznie mniej pomysłowy, ale niezbędny do złożonego życia - do budowania całych organów i koordynowania ich aktywności. Dzięki naszej przewadze inteligentnego projektowania, powinno być możliwe wykorzystanie obu. Zbuduj monorepo eukariotyczne, jeśli musisz, ale maksymalizuj DNA bakteryjne.