Jak mierzysz wartość sieci zaufania? Cytowany wpis wyraża populistyczną skargę, która osiągnęła punkt kulminacyjny w niedawnej debacie na temat ceł Trumpa, ale w rzeczywistości nabiera rozpędu od początku lat 80. i pierwszej fali offshoringu. Jestem libertarianinem, znam ekonomię, znam wszystkie argumenty za wolnym handlem i swobodną migracją i przez dziesięciolecia łatwo było mi odrzucać tego rodzaju narzekania jako współczesny luddyzm. Każdy wcześniejszy ruch w kierunku globalnego wolnego rynku powodował chwilowy dyskomfort, który później został spłacony ogromnym wzrostem dobrobytu i standardu życia. Ale teraz znajduję się w bardzo niezręcznej sytuacji. Nadal uważam, że wolny handel jest najlepszy, ale uważam również, że populistyczne zarzuty wobec wolnego handlu mają pewne podstawy. Nie jestem tu po to, by dziś pisać o polityce taryfowej. Jestem tutaj, aby napisać o tym, dlaczego Trump cieszy się powszechnym poparciem dla swojej polityki celnej, pomimo faktu, że każdy ekonomista we wszechświecie mówi, że jest ona szalona. Myślę, że w tym właśnie tkwi problem: ekonomiści skupili się na tym, co mogą zobaczyć i co mogą zmierzyć, oraz na rzeczach, na których można spieniężyć. A jeśli w ten sposób mierzysz konsekwencje ceł, wyglądają one na kompletną katastrofę. Populiści mówią, że wolny handel odegrał główną rolę w rozdarciu naszej sieci zaufania społecznego. A wy, wy ekonomiści, wy elity, wy inteligencja klasy laptopów... Nie cenisz wystarczająco tej sieci zaufania. Nie sądzę, aby ta krytyka była błędna. Nie jest to dobrze wyartykułowane, ponieważ ludzie, którzy to robią, czy nie, są ogólnie intelektualistami. A popieranie ceł może być okropnym pomysłem, nawet jeśli krytyka jest słuszna. Ale populiści się nie mylą. Złe decyzje polityczne w ciągu ostatnich 60 lat wyrządziły ogromne szkody zaufaniu społecznemu. Nawet niektóre dobre decyzje polityczne wyrządziły tego rodzaju szkody, a mówiąc o dobrym, mam na myśli "zyski w innych obszarach prawdopodobnie przeważają nad negatywnymi skutkami dla zaufania społecznego". Wolny handel wyrządził pewne szkody, nawet jeśli w sieci była to dobra polityka - to znaczy, nawet jeśli zyski w dobrobycie wynikające z wolnego handlu były tak duże, że warto było ponieść pewną utratę zaufania, aby je zdobyć. Populiści krzyczą, że nasze elity wyrzuciły coś, czego wartości nie rozumieją. Upadek zaufania społecznego szkodzi biednym i klasie robotniczej bardziej niż bogatym, ponieważ bogaci mogą w większości kupić sobie drogę ucieczki od konsekwencji upadku. W jaki sposób wolny handel podważa zaufanie społeczne? To proste. Dzieje się tak za każdym razem, gdy czyjaś praca jest przenoszona za granicę, a klasa inwestorów/menedżerów mówi: "cenimy kolejne kilka centów zysków z kursu naszych akcji ponad zdrowie społeczności, w których żyjemy". Być może kompromis w tych okolicznościach okaże się korzystny dla ludzi, którzy mogą kupić tańsze towary - ale przesłanie jest nadal obecne. Zachwianie zaufania nadal się zdarza. Mógłbym wymienić wiele przyczyn erozji zaufania społecznego. Wolny handel jest tylko jednym z nich. Problemem dla populistów jest to, że większość pozostałych jest niewygodnie związana z kwestiami rasowymi - DEI, mieszkalnictwem w Sekcji 8, odebraniem funduszy policji miejskiej. Jeśli więc chcesz mówić o zachwianiu zaufania, to wolny handel to jedyna rzecz, którą możesz zaatakować, a która nie wywołuje zbyt wielu reakcji ze strony handlarzy rasowymi pretensjami. To dlatego polityka taryfowa jest takim punktem zapalnym - jest bezpieczna. Populiści zmierzają w kierunku ogólnego zarzutu, że nasze elity nie doceniają zaufania społecznego, a jedną z najważniejszych rzeczy, jakie możemy zrobić jako społeczeństwo, jest próba naprawy tej tkanki. I tak, myślę, że to jest rozmowa, która musi się odbyć.