Het belangrijkste om te onthouden over fiat dat op de blockchain komt (via stablecoins of getokeniseerde deposito's) is dat, tenzij de oplossing de huidige architectuur van betalingen verandert, het niets bereikt. Het is een stap terug. Dit is geen anti-bank ideologie. Het is een praktische erkenning dat de technologie, cryptografie en incentive-mix die een blockchain vormt alleen nuttig is als het een meer P2P-settlementlaag mogelijk maakt. Als dat niet het geval is, is het zinloze complexiteit en kosten. Een bank heeft geen blockchain nodig om real-time 24/7 betalingen aan zijn klanten aan te bieden. Banken bieden die service al tientallen jaren aan. Ook een bankconsortium (of overheid) heeft geen blockchain nodig om real-time 24/7 betalingen tussen banken mogelijk te maken. Veel landen hebben al tientallen jaren RTP/Snelle Betalingssystemen. Alle verdedigingen van waarom toestemming-gebaseerde blockchainoplossingen logisch zijn, zien alleen dat er een probleem is. "Banksystemen zijn te traag" of "overschrijvingen duren te lang." Maar je kunt beide in grote mate oplossen met snellere databases en nieuwere gedeelde infrastructuur. De blockchain is alleen nuttig als het wordt gebruikt om iemand te elimineren - een bank of een correspondent of een clearinghouse. En dat gebeurt alleen als het systeem toestemmingloos is. Er is een reden waarom, na een decennium van pogingen en waarschijnlijk meer dan een miljard dollar geïnvesteerd, geen enkele toestemming-gebaseerde oplossing ooit iets heeft bereikt behalve twijfelachtige koppen. Als je me nog steeds niet gelooft, misschien kun je overtuigd worden door mijn (waarschijnlijk) overleden vriend S.N. De meeste mensen beschouwen hem als de uitvinder van een nieuwe valuta, maar hij was ook een scherpzinnige waarnemer van de fundamentele tekortkoming van gemedieerde en toestemming-gebaseerde systemen: