Hoe meet je de waarde van een web van vertrouwen? Geciteerde post drukt een populistische klacht uit die tot een hoogtepunt is gekomen in het recente debat over de Trump-tarieven, maar die in feite stoom heeft opgebouwd sinds het begin van de jaren 1980 en de eerste golf van offshoring. Ik ben een libertariër, ik begrijp economie, ik ken alle argumenten voor vrijhandel en vrije migratie, en decennialang was het gemakkelijk voor mij om dit soort klachten af te doen als hedendaags luddisme. Elke eerdere stap in de richting van wereldwijde vrije markten heeft tijdelijk ongemak veroorzaakt dat later werd gecompenseerd door een enorme stijging van de welvaart en de levensstandaard. Maar tegenwoordig bevind ik me in een zeer ongemakkelijke positie. Omdat ik nog steeds denk dat vrijhandel het beste is, maar ik denk ook dat de populistische klacht tegen vrijhandel enige verdienste heeft. Ik ben hier niet echt om te schrijven over het tariefbeleid van vandaag. Ik ben hier om te schrijven over waarom Trump populaire steun heeft voor zijn tariefbeleid, ondanks het feit dat elke econoom in het universum zegt dat het krankzinnig is. Hier is volgens mij het probleem: economen hebben zich gericht op wat ze kunnen zien en wat ze kunnen meten en dingen die in geld worden uitgedrukt. En als je de gevolgen van tarieven op die manier meet, lijken ze een complete ramp. Wat de populisten zeggen is: vrijhandel heeft een belangrijke rol gespeeld bij het verscheuren van ons web van sociaal vertrouwen. En jullie, jullie economen, jullie elites, jullie intelligentsia van de laptopklasse... Je waardeert dat web van vertrouwen lang niet genoeg. Ik denk niet dat deze kritiek verkeerd is. Het is niet goed gearticuleerd, omdat de mensen die het maken of niet over het algemeen intellectuelen zijn. En het ondersteunen van tarieven kan een vreselijk idee zijn, ook al is de kritiek terecht. Maar de populisten hebben geen ongelijk. Slechte beleidsbeslissingen in de afgelopen 60 jaar hebben enorme schade toegebracht aan het maatschappelijk vertrouwen. Zelfs sommige goede beleidsbeslissingen hebben dat soort schade aangericht, en met goed bedoel ik "de voordelen op andere gebieden wegen waarschijnlijk op tegen de negatieve effecten op het sociaal vertrouwen". Vrijhandel heeft enige schade aangericht, ook al was het op het eerste gezicht een goed beleid - dat wil zeggen, zelfs als de welvaartswinst van vrijhandel zo groot was dat het de moeite waard was om enig verlies van vertrouwen te nemen om ze te krijgen. Wat de populisten schreeuwen, is dat onze elites iets hebben weggegooid waarvan ze de waarde niet begrepen. Achteruitgang van sociaal vertrouwen schaadt de armen en de arbeidersklasse meer dan de rijken, omdat de rijken zich meestal kunnen kopen om uit de gevolgen van de achteruitgang te komen. Hoe tast vrijhandel het sociale vertrouwen aan? Dat is makkelijk. Het gebeurt elke keer dat iemands baan wordt uitbesteed, en de klasse van investeerder/manager zegt: "we waarderen nog een paar cent winst in onze aandelenkoers boven de gezondheid van de gemeenschappen waarin we leven". Misschien is de afweging in die omstandigheden netto positief voor mensen die goedkopere goederen kunnen kopen - maar de boodschap is er nog steeds. De verstoring van het vertrouwen gebeurt nog steeds. Ik zou veel oorzaken kunnen opnoemen van de erosie van sociaal vertrouwen. Vrijhandel is er slechts één van. Een probleem voor populisten is dat de meeste anderen ongemakkelijk verbonden zijn met raciale kwesties - DEI, sectie 8 huisvesting, de defunding van de stedelijke politie. Dus als je het wilt hebben over de verstoring van vertrouwen, is vrijhandel ongeveer het enige dat je kunt aanvallen dat niet veel terugslag uitlokt van raciale grievenventers. Dit is de reden waarom het tariefbeleid zo'n vlampunt is - het is veilig(er). Populisten vinden eigenlijk hun weg naar het algemene bezwaar dat onze elites het sociale vertrouwen hebben ondergewaardeerd, en een van de belangrijkste dingen die we als samenleving kunnen doen, is proberen dat weefsel te repareren. En ja, ik denk dat dat een gesprek is dat moet plaatsvinden.